EdebiyatŞiir

Yemin

Bu yerden yüksek açık mezarda.

-Sen bu şiirde kendini bulacaksın.-

Beş bin yıl insanı inceliyor gözlerimi.

 

Yanıldım diyorum,

Güzel bir adamdı diyorlar.

 

Ben güzeli sana bıraktım oysa.

 

Çoraktı diyorum,

Kavılca diyorlar.

 

Ben ata yurdumu sen saydım oysa.

 

Kanlı kemik biliyorum,

Boğulmuş diyorlar.

 

Nefesim sendin, tükenmezsin oysa.

 

Kara gri diyorum,

Kahverengi gözleri.

 

Senden ayrı bakmadım oysa.

 

Benim hasretimi, benim cesedimi,

Kanımı, ırkımı niyetimi.

 

Benim yeminimi sen boz papatya.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu