EdebiyatŞiir

Ekmeğini Hatırla

Bazen diyorum,

Bazen alıp gitsem başımı

Bilmediğim şehirlere

Bilmediğim yüreklere

Bir başım bir de kuru yaşım…

Hani diyorum,

Hani hiç mi gülmez hayat yüzümüze?

Oysa küçücük bir çocuğun gülümsemesindeydi hayat.

Sonra diyorum,

Sonra, ne çok yormuş hayat?

Yolun yarısına bile gelmeden, yolun bittiğini görmek için miydi bunca nefes?

Yoksa diyorum,

Yoksa hiç mi yola koyulmamıştı bu yürek?

Umut diyorum,

Umut, her fakirin ekmeği ise

Ekmeğimize bu düşmanlık niye?

Barış diyorum,

Barış ki yolun yol değilse bile, ekmeğin yoldaşın olsun.

Barış ki bazı uçurumların ucunda koca bir denizin olduğunu hatırla…

Unutma diyorum,

Unutma, umut her yüreğin ekmeği.

Unutma,

Hatırla…

Buket Şanlıtürk

Nefes aldığım sürece, yaşamaya bağlı kalan bir faniyim. Kendi iç dünyamın, dışarıya açılan kapıları misali...

İlgili Makaleler

2 Yorum

  1. Canım ablam senin güzel şiirlerini eleştirmek benim haddime değil ama genel akışı okurken biraz sıksa da sonu çok güzel ve çarpıcı olmuş. Ellerine yüreğime sağlık

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu