EdebiyatŞiir

Uyuşmak

Zaman geçti ve artık alıştı maddem

Uyuştu.

Bir bütünlüğün yarımı gibiydi dünyam,

Kopuyordum kendimden.

 

Kap karaydım.

Ele avuca sığmayan bitmez bir nem,

Rutubetin o ağu kokusu ciğerlerimde.

Uyuştu.

Alıştım.

 

Zaman zamanı çizdi.

Bin bir parça yerinden öperek,

Yarım intiharları.

Şu aç ömrünün

Uyuştu tâ çok derinde.

 

Kopuyordum kendimden.

İki yanımda iki halat,

Kollarımdan bağlı bir tutsak gibi.

Kendimi bilmediğim bir yerde,

Çok yakındı özgürlük,

Çok yakındı kapkara tayın,

Şu aç gönlüme.

 

Ve zaman uyuşmuş artık.

Bilinen tüm dillerde bir ağ,

Ahengi bin bir rengin.

Sesleri çocukların,

Aynı tonda hep dingin.

Ve zaman uyuşmuş artık

Yok senin bir rengin.

Efe Ay

Hevesli yeni yetme...

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu