
İncecik parmakların birer birer yuvarlanıyor avuçlarımda,
Sonra sesin kayboluyor birden, gülüşün ve yüzün.
Öyle bıktım ki, güzel yüzüne buruk bakmaktan;
Geçtiğim her aşina sokakta, hatırana rastlamaktan.
Akşamın ılık şavkı okşuyor güzel yüzünü,
Böylelikle ikincil bir mehtaba kavuşuyor yeryüzü.
Sevgilim, senin gülmediğin topraklara güneş bile vurmuyor;
Sen yüzünü dönüyorsun, ufukta gün batıyor.
İçimde sana kayıtsızlığa muhalefeti susturamıyorum,
Seneler geçti ben her cümleye, adınla başlıyorum.
İnsan alışmaz mı zamanla mükerrer duygulara?
Sana iptilam, şeytanın hırsı, tanrının şefkati hepsi bir.
çok güzel, tebrik ederim.
Uzun zamandır böylesine güzel Bi şiire denk gelmemiştim. Tebrikler umarım devamı da gelir.
Çok güzel, okudukça okuyası geliyor insanın.