EdebiyatŞiir

Mükerrer

İncecik parmakların birer birer yuvarlanıyor avuçlarımda,
Sonra sesin kayboluyor birden, gülüşün ve yüzün.
Öyle bıktım ki, güzel yüzüne buruk bakmaktan;
Geçtiğim her aşina sokakta, hatırana rastlamaktan.

Akşamın ılık şavkı okşuyor güzel yüzünü,
Böylelikle ikincil bir mehtaba kavuşuyor yeryüzü.
Sevgilim, senin gülmediğin topraklara güneş bile vurmuyor;
Sen yüzünü dönüyorsun, ufukta gün batıyor.

İçimde sana kayıtsızlığa muhalefeti susturamıyorum,
Seneler geçti ben her cümleye, adınla başlıyorum.
İnsan alışmaz mı zamanla mükerrer duygulara?
Sana iptilam, şeytanın hırsı, tanrının şefkati hepsi bir.

Serkan Bozdemir

Yazmaya olan düşkünlüğüm artınca bir dergiye neşriyat arz etmek farz oldu. Ben de gerekeni yaptım.

İlgili Makaleler

3 Yorum

  1. Uzun zamandır böylesine güzel Bi şiire denk gelmemiştim. Tebrikler umarım devamı da gelir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu