EdebiyatŞiir

Ey Gece!

Kim üzülme diyebilir şimdi
Korkuyla ağlayan çocuğa.
Parası olmadığı için evine gidemeyen babaya.
Pişirecek yemeği olmadığı için otları kaynatan anaya.
Aç açıkta ve soğukta geçen
Gecelerde anlatılan masalları kim unutabilir şimdi.
Kaldırım taşında görülen kabusları
Kim silebilir hafızalardan.
Yaş döktüğü gözlerden öpmeli o küçüğün;
Ey gece, öp yanaklarına süzülen yaşlardan
Sar bütün yaralarını.
Ey gece, üzerini ört artık bu karanlığın!

İlgili Makaleler

2 Yorum

  1. Kalemine öyle hayranım ki, alnından öpüyorum her şiirinin, saygıyla eğiliyorum her satırında. Ey gece diyorum o zaman bende, ey dolunay onu çok sevdiğimi fısılda bu gece dostuma 🖤

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu