EdebiyatŞiir

Deniz Feneri

Sisli bir gece

Kapkara bulutlar var üzerimde

Fırtınalı bir denizin ortasındayım

Tek başıma ve çoğunlukla yalnız.

Sen ise benim tek deniz fenerimsin.

Yönünü bilemediğim, boyutunu tahmin edemediğim

Kaynağını kestiremediğim.

Ama varsın biliyorum.

Hep oradaydın, hep oradasın.

Sana kavuşmak için fırtınada kaybolmalı

Önce kendimi bulmalı.

Göremiyorum, duyamıyorum, dokunamıyorum belki

Ama senden hiç kuşku duymuyorum.

Koşulsuz şartsız, sorgusuz sualsiz seviyorum.

İbadet gibi…

Sarsıyor dalgalar nerede olduğumu unutmayayım diye

Çakıyor şimşekler sis dağılsın diye

Hiç korkmuyorum biliyor musun?

Az önce şimşek çaktı ya

İşte tam o anda elini uzattığını gördüm bana

 Dedim ki sonra;

Teşekkür ederim fırtına.

Ardından bir şey oldu, güzel bir şey

Çok güzel bir şey…

Yükseldi dalgalar sürur ile

Önce alnımdan öptü sonra kucakladı sımsıkı

Ölecektim,

Biliyordum.

Ama hiç korkmadım biliyor musun?

İs lekeleri vardı yüzümde, kor olan yüreğimden gelen

Pakladı beni deniz.

Usulca bırakıverdi kıyıya

Baktım ki fener yanımda

Keşke dedim

Keşke daha önce teslim olsaymışım dalgalara.

O an anladım

Ve dedim ki;

Dualarım kabul olmuş, yolculuğum ise ikbal..!

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu