Gidiyoruz Asuman

Şiirden ziyade bir mektup…

Komşu,
14 numara ben
Sana yazıyorum
Çünkü gidiyorum
Uzun bir tatile…
Sıkıldım bu keşmekeşten
Bakarsın hiç dönmem (?)
Nereye ben de bilmiyorum doğrusu
Günlerdir başımda bir deli rüzgar esiyor
Poyraz mıdır yıldız mıdır bilemem
Nereye dönerse o’dur
Sana da bir allahaısmarladık demek isterdim ama…
Çanta bile yapmadım doğru dürüst
Kendime bile sürpriz oldu yani
Eh insan bekar olunca arkasında ne bıraktığına pek bakmıyor tabii
Arkasında bırakmak demişken…
Paspasın altına yedek anahtar bıraktım
Ben dönene kadar
O anahtar sana emanet (yani belki ebediyen…)
Bilirsin şu hayatta belki en sevdiğim ikinci şey çiçeklerim
(Hayatta en sevdiğim şey olan kedim Asuman’ı yanıma aldım)
Çiçeklerime çok iyi bak olur mu?
Ben hep konuşurum onlarla
Asuman’la konuştuğum gibi…
Sen de öyle yap, hissettirme yokluğumu…
Buzdolabının üstünde bir not kağıdı olacaktı
Orada hepsini kaç günde bir sulayacağın yazıyor
Eh şu ilaçlarımı düzgün alsam…
Hiç gerek olmayacak böyle notlara ama…
Savruğum işte…
Savrulmuşum kuşlar misali rüzgarda
Doğdum doğalı mı böyleyim anam mı böyle yetiştirmiş bilemiyorum
Neyse çok gevezelik ettim yine
Ayaküstü kapıdan kapıya yaptığımız sohbetleri özlersin belki
Ben de özlerim tabii
Kafama eserse bir gün
Bir bakmışsın apartmanın ışığı yanıyor
‘Kim o ?’
‘Ben…’
Ama sen yine de bekleme yani
Haydi allahaısmarladık, kal sağlıcakla !