Hiç uyumamış gibiyim. Yorgunum. Geçmişin yorgunluğunu atamamışım üzerimden. Ümitsiz bir özlem var içimde. Dindiremiyorum bu acıyı. Özlüyorum ve unutamıyorum. Geçmişin sessizliğini , bakışlardaki tatlı ve masum anlam yüklü kelimeleri. Sorgulayamıyorum , zihnime yön veremiyorum. Aklım rotasını geçmişe çevirmiş. Geçmişin gizli saklı köşelerinde kalan bir bilinmeyenim. Beni tanı , hatırla diye haykırmak istiyorum. Ama boşuna. Boşlukta ve ıssız köşelerde yankılanır ancak sesimiz. Kim kulak verecek ki sesime ? Kim çağrıma icabet edecek ki? Biliyorum O kulak verecek sesime. O icabet edecek çağrıma. Ama çok uzaklardasın Sevdam! Erişemeyeceğim , sesimin ulaşamayacağı ve belki hayallerimin yetişemeyeceği kadar uzakta.
Hafızamda dile gelir sözlerin. Parça parça hatıralar birbirini tamamlar.
Sevgiyle dolu bakışların yalnızlığın kıyısından kurtarır beni. Engin bir duruşa bürünmüş kafiyeli gözlerin tamamlar ardı sıra gelen düşüncelerimi. Bazen yolların kesişmesini , anılarımızı paylaşacağımız o sıcaklığı hissetmek isterim. Sevgimizin dili olsaydı bu yolda dökülüverirdi sözcükler kendiliğinden. Yankılanırdı hafızamızda düşüncelerimiz. Dipdiri tutardı birbirimizi. Sadece konuşurdu sevgi.
Dinlemek isterdim sürekli. Kulaklarımıza fısıldanan tatlı ahenkleri. Yaşam kuvvet bulurdu içimizde. Özlem yeşertirdi duyguların temennisini. Kaybetmezdik o zaman özlenilen güzel düşünceleri , anlamlı sevinçleri. Halen yaşıyorum. Buruk bir acı taşıyorum yüreğimde. Yoluma diken olmuş. Umudum can çekişiyor gibi. Hafiflemiyor acım , katlanarak artıyor. Hissediyorum bedenimde zihnime sıçrayan , beni ordan oraya sürükleyen bedelin büyüklüğünü. Hissetmek , özlemi yaşamak başka bir duygu. Ama onu özümsemek , hatıralarda toz kapmadan yaşatabilmek çok başka bir duygu.
Sevdam! Düşüncem kanat çırpabilseydi uzaklara , misafir olmak isterdim zihnine ve hatıralarına.
Selam verirdim ihtişamlı duruşuna. Kararlılığabürünürdüm senin karşında. Sonra tekrar gelirdim mesafelere aldanmaksızın umutsuzluğumun son safhasına. Belki böyle bir nebze ferahlardı içim. Yeniden şekillenirdi hatıralarım sabrın engin bekleyişinde. Sevdam! Kuvvetimiz ilerlediğimiz yolun geçmişi , irademiz hissettiğimiz düşüncenin başlangıcı olsun. Bulunmasın artık karamsarlık önümüzde. Kaybettiğimiz maneviyat gelsin tekrar yüreğimize. Yolumuz hüzün kapısına hiç düşmesin. Yeter ki kavuşsun yüreğimiz huzura. .
