Tut ki karanlık sana gözlerim
Avuç içlerinde kan çanakları
Suladığın bahçeler geçmişte kalan
Bak çocukların şimdi içlerinde
Asmalarda salıncakları
Ayrılığa salınır çarpık bir mavi
Hep sarkaçı gibi duvarda bir saatin
İki geri bir adım, ileri
Adından bir eksik adımlar seni bana
Hep geri taşır zaman karanlıkları
Hep mağrur bir maviye çalan şu ayrılık
Hep karanlık sana gözlerim
Sen ve senden olan
Gör ki bir şiirdir bu
Zaman durur sanki içinde
Unutulur,
Unutulur sol yanında bir orman,
Salıncaklar,içlerine kurulur
Çocuklar yükseklerde kalırlar
Çocuklar, bir gök dolusu kadar mavi,
Tut ki karanlık sana gözlerim,
Hatırlanmış bir gece,
Bölünen uykusunda,
Unutmak bir liman şimdi,
Gözlerinin kuytusunda.
