Edebiyat

Kısa Bir Mola


Bazen de an geliyor. Cevapsız sorular ay ışığına kavuşmuyor. Kinlenmiyorum. Gözlerim bir anlam arıyor. Ant içiyor. Ötekinin değersizliğine kanmamamı tembihliyor. O, siyaha boyalı penceresinin çiçek açmayan bahçesinden bakıyor dünyaya. Ben ise gübresine ektiğim tohumlarla yeşeriyorum gökkuşağı bahçelerine. Pusulamdan şaşmıyor, geri dönmüyorum. Beni saran bir tahammülsüzlük hissinde soluklanıyorum. Çatlayan sabır taşının yerini parlayan bir elmas olmanın pahasına kazanmak uğruna… Bazen de bırakmak geliyor. İçimdeki sesleri…susturamıyorum. Varlığına bir anlam arıyor, yarım kalışlarımıza…hüzünleniyorum. 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu