Anlatın, gözlerden akan yaşları Gidin söyleyin, o zalim yârime Yeter miydi, acının bu kadarı İçime sığmayan, garip kalbime Çöllerde ab-ı hayattın sen bana Kaldım ıssızlığın ortasında Dile gelen kalbim, lâl oldu şimdi Kim anlayabilir ki bu halimi Gizledim cihandan duygularımı Gördüler, görmek istediklerini Sana açtım bütün kapılarımı Oysa, bana âmâ idin daimî Artık yoktur takatim bu dünyaya Oturdum, hayat denilen sofraya Başladım elem dolu bir lokmayla Şu aciz ruhumun yaşantısına
