Şiir

Son

Beynimin içinde hiç durmadan sağa sola koşan,
Hücre duvarlarıma dayanılmaz acılar veren irili ufaklı haşereler..
Beni mutlu eden hatıraların bütün detaylarını ufacık sırtlarına yüklemiş
İpek yolunu boşaltım organlarına kadar uzatmış,
Dinlenmeksizin hareket eden karıncalar.
Silindikçe var oluyorum.
Var oldukça kayboluyorum.
İnsanlığa karşı beslediğim iyi niyeti ağzını şapırdata şapırdata emen sülüklerin sesleri
Hala kulaklarımda çınlıyor.
Hayatın 25inci karesiyim.
O atom zerreciğine hapsolmuş,
Filmi sonlandıracak makinistimi bekliyorum.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu