EdebiyatŞiir

Dostça

Kulaklarımda çınladı alıştığım ‘sen’

Düşlerimde kırıldı hayallerin

İçimde zorba adam firarda

Kalbimde bir ‘sen’ eksik, hep noksan

Gözlerimde sessizlik ayyuka çıkmış

Sesimde iyi niyetli karamsarlık

Yalnızlığımda hep senin gölgen

Yüzümde acınası bir yük

Gecelerimde kor siyahı bir tenhalık

Gündüzlerimde feryatlar ardı ardına

Çıkmazlarımda eski sokaklar

Arkamda türlü türlü günahlarım

Solumda ‘sen’, sonunda ‘sen’

Yokluğunda boğuldum geçmişin

Uçurumunda çiçekleri topladım

Sözlerinde kırgınlık, başa çıkılmaz

Ellerinde tuttuğun her kum tanesi

Güneşinde kavurdu bekleyeni

Yollarında yarım canlar

Melodinde ağır ağır çalan müzik

Benliğinde ölü hissi

Bedeninde şaşırtıcı bir mükemmellik

Dilinde bir tekerleme

Dizinde bir baş

Arkanda bıraktığın anıların

Sağında ben, sonunda ‘sen’

Burak Bilen

Kitap okumak sizi bir yerden bir yere götürebilir mi?

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu