KARANLIK:
Uzviyetten çekilmiş boğuk bir gece
Varlığını sindirememiş nizam- ı alem
Müptelası olmuş duruşunun ahengine
Kendi içinde eriyen
Ama
Hiç sönmeyecek olan bir meşale.
İşte budur asıl güç
Yalnızlığın ıssızlığını aramak göklerde
O rıhtımdaki havayı içine çekercesine
Süzülen çetrefilli ve derin mizacında
Düşüncelerimizi ve geleceği hissetmektir.
Özlenen ve hedeflenen bilinmezlik üçgeninde
Işıltılı bir lisan- ı takdir ile
Gerekirse kendimizi muhasara etmektir.
Karanlığın ıssızlığını loşluğa çeviren
Akis ederek katmerleşen eşsiz güzelliğinle
Aklı selim maneviyatına yol gösteren güzel tebessümünle
Asıl felsefeye özünü yeniden şekillendiren
Kavisler çizen varlığın
Yaşamaktadır ızdıraplı ruhaniyetimde.
Yılların birikmiş geçmişini anlarmış gibi
Kendi kabuğuna sığdırılmış keskin lisanın
Ve yüreğime dokunan o güzel bakışların
Varlığını benliğimde sorgulamaksızın
Yaşamaktadır
Musikişinaslık bir eda ile halet-i ruhiyyemde.
Bu şiir için puanım 8.