EdebiyatŞiir

Kaldırım Taşı

Bir umuttu o yağmur,
Sis bırakmayan bulutlara.
Özlem kokardı hava
Yine beklenen
Ama hiç gelmeyecek biri vardı.
Kalp özler bir defa kokusunu alsa
Bir defa görse
Dinerdi içindeki eylül sevdası.
Nafile
İnsan kaldırım taşı gibi
Ezilip geçilmesini bekler yüreğinin.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu