EdebiyatŞiir

Özlemin Tükenişi

Yollarım kapandı

Önüme engeller saplandı.

Kalbim

Acı duymaz oldu hiçbir şeye.

Bastırdım bütün acılarımı

Mahzun ferasetimde,

Yorgun bekleyişimde.

Her gün

Karanlığın

Şafağa varmasını bekledim.

Farkındayım

Günler geçti

Hatta

Yıl bile devran oldu.

Ama

Ben sende bulmuştum kendimi

Dinmişti acılarım,

Yüzüne her bakışımda

Kabarmıştı hislerim

Yılların sürüklediği

Özlemin tükenişinde.

Fakat yoksun yanı başımda

Kaybolmuşsun veya kaybolacaksın

Hem hafızamda

Hem de

Bilinmez bir meşguliyette.

Her gün

Fırtınalar esiyor yüreğime

Hoyrat bir rüzgar

Bedenimi savurmak istiyor

Karanlık bir gecenin

Sisli ve amansız duruşuna.

Özlüyorum Sevdam

Varlığını

Her ne kadar unutmak istesem de

Kabul etmek istemesem de

Bekledim seni

Bugüne kadar.

Yoruldum

Aradım, sordum seni her yere

Ya kayboldun

Ya da yeni bir hayat kurdun.

Bilmiyorum

Başka bir şey gelmez elimden

Öteye geçemem kaderden

Belki

Bu son çağrımdır sana

Ben de yetişmek zorundayım

Zamanın ilerleyişine,

Kaderin sürüklediği bilinmeyene.

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu