Ne de çok değişmişsin?
Artık yabancı değil sanki sabahın telaşları
Artık, bir başka bakmıyor aynalar yüzüne
Sanki seneler içinde
Sen, bir zamansın
İzin bile kalmamış toprakta
Rüzgarla kaplanan bir renk
Eze eze bozmuş senin şehrini
Sanki bir şehir ki doğduğum puslu havasında
Gezdiğim, köşe bucak gözlerin
Melul bir renk bu sürgüne düşmüş
Kuşların sesleri, tâ avuçlarının kıyısından dökülen
Bir çehre yosun tutmuş kekre rengiyle
Geçip gitmekte yolculuktan
Göç eden bir kuş gibi
Sürgün içinde
