Ayı izler de seni anardım,
Şavkının altında da seni yazardım.
Başka yüzler, başka insanlar…
Onlarda da seni arardım,
Bulamaz, yine bir başıma ağlardım.
Gecenin üçünde içime dolardın,
Vah ki ne vah halime,
Ben de bir çiçek gibi solardım.
Evde duramaz, kendimi dışarı atardım,
Ama karanlıkta yine senin sesini duyardım.
Aklım şaşmışsa ne ala!
Ama senden başkasına şaşamam.
İçim de bir azap var ki,
Hiçbir zaman bu azaba dayanamam,
Azap öyle bir azap ki ayrılıktan ala.
