Akıyormuş zaman ben ittirmesem de. Ve kurak ülkeler eninde sonunda ulaşıyormuş denize. Bırakabiliyormuş bir çocuk ümitlerini erken yaşta. Ülkeler ayrılabiliyormuş birbirinden. İnsanlar ölüp insanlar yeşeriyormuş yeryüzüne. Dün yaşanan her şey, mazi kabul edilip unutuluyormuş.
Akıyormuş zaman ben ittirmesem de. Yitirilebiliyormuş tüm sevgiler. İnançlar kırılabiliyormuş en sağlam yerinden. Bütün olan her şey yarım kalabiliyormuş. Bırakabiliyormuş bir anne çocuğunu. Uçurtma kaçabiliyormuş gökyüzüne. Kalp bir zaman sonra bırakabiliyormuş kan pompalamayı. Ruh çıkabiliyormuş bedenden.
Ve unutuluyormuş, unutmam denilen her şey.
