Niyetim kimseyi üzmek değil,
Ama ilk defa ölümü tattım.
Nefesim kesildi.
İki sene olacak neredeyse ölüm geleli.
Onun için hiç hıçkırarak ağlamamıştım.
Ama şimdi burada, herkesle birlikteyken;
Tattım ölümün acısını.
Son fotoğrafını gördüm.
Ama ben bu fotoğrafı daha önce görmüştüm…
Neden şimdi yaktı canımı?
Daha yeni mi kabullendim ölümü?
Zaman geçtikçe alışılır demişlerdi,
Benimse artıyor acım günden güne.
Her geçen gün deve kuşun olmayı özlüyorum.
Her geçen gün unutuyorum sesini.
Her geçen gün gülüşün düşüyor aklıma.
Seni kaybettiğimi,
Kabul edemiyorum.
Lütfen rüyama gel, bir kere sarıl bana.
Son bir kez deve kuşu olayım.
Canım çok yanıyor.
Yazılarınızı severek takip ediyorum cok iyi