EdebiyatŞiir

Hüzün Sarmış Dört Yanımı

Hissediyorum bir yerlerde saklıyorum hüznü,
Sessiz derin ve sisli bir gece gibi.
Sokak lambaları puslu, yanan soba islerinden
Uzakta bir yerlerde saklıyorum hüznü.

Bir silüet,
Hatta birkaç tane.
Uzaktan selamlıyorlar beni,
Geceyi yaran sarı sokak lambaları.

Hüzün kaplıyor içimi,
Esen rüzgarı hissediyorum tüm hücrelerimde.
Hüzün kaplı tüm hücrelerim,
Yürüyor siluetler.

Ama hiç uzaklaşmıyorlar sanki
Sanki beni bekliyorlar.
Hüzünlerimi, hücrelerimi
Yok oluşumu keyifle izlemek istiyorlar.

Belki bir şişe Katolik şarabı ve Şam fıstığıyla,
Gülüyor silüetler.
Arka planda Zipoli çalıyor.
Böyle sükunet olamaz.

Öyle kabullenmişim ki hüznü,
Öyle yok olmuşum ki.

Yine de

Gülümsüyorum inatla
Geceye,
Sise,
Yanan soba islerine bile.

Uzaktan selamlıyorlar beni.
İri yarı, siyah giyimli
Ellerinde Katolik şarabı olan adamlar.
Hüzne, yok oluşa çağrılıyorum.

Hissediyorum bir yerlerde yok oluyorum,
Sessiz derin ve sisli bir gece gibi.
Sokak lambası puslu, yanan soba islerinden
Uzakta bir yerlerde yok oluyorum.

Gülüyor silüetler,
Arka planda Zipoli çalıyor.

Yok oluyorum
Böyle sükunet olamaz.

 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu