Haşin gözlü bir kelebeğin kanatlarında
Kayıp giderken zaman,
Köşesine çekilmiş kötürümün dansına
Benzer yüreğim.
Hangi ayyaş sokaklarda geziniyor ki gözlerin,
Bu güneş doğmayan kör sabahlarda?
Hani? Nerede?
Gülen ay gözlerinin eski saadetli çan saati…
Can teninden yaralı çocuğu andırır şimdi
Gülüşün,
Bakışın,
Ağlayışın…
Tarzın, çok tanıdık geliyor…
Cahit Zarifoğlu’nun kapalılığına benzer şiirler yazıyorum. Belki de o yüzden tanıdık gelmiştir. 🙂
Yorumun için teşekkür ederim. 😊
Rica ederim. :))
Okurken bir tanıdıklık hissiyatı kaplıyor içimi. Sanki içimden yavaşça süzülüp gidiyor şiirlerin. Akıp geçiyor gibi hissediyorum. Gerçekten çok güzel yazıyorsun 🙂 💜
Sen güzel düşünmesen güzel olur mu hiç? 😊🌹 Bu tamamen senin zarif düşüncen. ♥️ Naif yorumun benim için en güzel iltifat, teşekkür ederim. 🌹♥️😇