Şiir
YAŞ’AMA’K
Hem o kadar aynı; bir o kadar farklı
Şehirler
İnsan izi sinmiş duvarlar, kaldırımlarda ayak izi.
Acılar, neş’elerle hem hal -iken
Gece örter mi
hepsini?
Dolunay bir ışık yaksa yine
yıkanır mı kurumuş gönüller?
Kalmak mı, bir geminin ardına takılıp gitmek miydi yaşamak?
”YAŞA” -MAK
gece kadar berrakca(?)
bir o kadar bulutcasına özgür
olabildiğince
yaşamak.