EdebiyatŞiir

Son Sesleniş

Duyarsan bir gün sesimi

Hatırlar mısın?

Her seferinde heyecanlanan,

Nefes nefese kalan

Senin için atan bu yüreği.

Yakınımda gibisin

Hissediyorum bunu etrafımda

Ama içimdeki ıssız bir boşluk

Sürekli değiştiriyor yönümü

Karanlıklara, çıkmaz sokaklara.

Ya unuttu kalbin

Bu sancılı yüreği

Ya da

Gerçekten gittin uzaklara.

Kaybettim seni

Bilinmez bir sis duvarında

Belki böyle ereceğim hikmete

Aşacağım karanlık duvarları

Zamanın sessizliğinde,

İçimdeki yalnızlıkta.

Sevdam!

Bekledim uzun bir zaman seni

Yetmez mi artık?

Bu kadar

Bekleyiş ve haykırış

Yetmez mi?

Zamana ve mesafelere rağmen

Bu kadar

Arayış ve sesleniş.

Belki gideceğim uzaklara

Unutacağım artık sensizliği

Yoluma yön veren kaderin ışığında

Sürükleneceğim bilinmeyen bir aydınlığa.

Biliyorum

Kader kesişmeyecek

Bizim ufkumuzda,

Zaman hissettirmeyecek benliğini

Duyguların hasretinde.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu