EdebiyatŞiir

Renklerin Uyumu

Yetişmiyor ki mısralarım düşüncelerime,

Kırmızı da değiller zihnim kadar.

Sorsan, masmavi bir okyanustur her kelamım,

Yanarak kül olmasına izin vermiyor aklımdan geçenlerle.

Öyle işte, sevilesi bir yanı yokken her iki tarafın,

Kucak açmak gerekiyormuş her haline…

Halbuki bir elimin parmak uçlarından sular damlarken

Diğeri batan güneşe kızıllık katıyor

Her haliyle, her rengi ile

Özüme selam veriyor.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu