Dışım ılık bir sonbahar yağmuru
İçimde fırtına, karla karışık gözyaşı
En son ne zaman düşlerime bu kadar yakındım?
Hiçbir düşe sığmayacak kadar güzel bir gerçek varsa o kadar.
Bir camla bir can arasındaki uçurumları bilmeyenler inanmazlar sözlerime.
Bilmezler o uçurumlar birer kaçışın ezgisi
Manzaraya karşı kulaklarda son melodiye
Şerefe, şerefe, şerefe!
Birer kadeh daha tokuşturalım kelimelerimizi
Artık bir anlam ifade etmeyen, kararlı bir acının tarifesi
Kağıttan gemiler yaptığın çocuk kalbini
Fırlat at gitsin manzaraya karşı.
Fısıldarken kulaklara sessizliğin uğultusu
Şerefe, şerefe!
