Ah yüreğim
Gittin mi sen uzaklara?
İnanmak çok güç
Çünkü
Yine sığınacağım karanlıkların ardına.
Neden bıraktın beni bir başıma?
Neden ittin beni karanlıklara?
Sessiz hıçkırıklarımda boğulurdum ben
Tutsak olduğum karanlıkların ruhaniyetinde
İrademi sarsan fırtınaların eşiğinde.
Hatırlıyor musun Sevdam?
Demiştin bana
Aşka engel mi mesafeler?
Bakışmıştık o zaman uzun bir süre
Başımız öne eğilmişti
Koyu bir sessizlik sarmıştı etrafımızı
Belki de hissetmiştik
Dolu dolu olan gözlerimizin içinde
Katmerleşecek acıyı , yürek burkan sancıları.
Sen hep mutlu ol ama
Başın önünde olmasın her defasında
Ben zaten çıkamam aydınlığa
Çünkü
Kaybetmiştim seni , güneşimi
Zamanın başıboşluğunda,
Karanlıkların ıssızlığında.
Sevdam!
Yüreğim dayanmaz bu ayrılığa
Unutmaya çalıştım seni
Ama
Yüzleştim her seferinde
Hatıralarımızla,
Yüreğimizin derinliklerinden gelen
Eşsiz tebessümümüzle.
Hiç unutmadım ki hatırlayayım
Gözümün önündedir bir bir
Yaşadığımız duygular
Kelimelere sığamayacak esrarlı bakışlar
Ellerinden tutup
Gözlerine bakmak istediğim her defasında
Yanan yüreğim
Olurdu bedenimde haykırışlar.
Sevdam!
Hani demiştik ya
Günün birinde buluşacağız diye
Umudumu sakladım yüreğimde
Bekledim
Belki de
Bekleyebilirim sonsuza kadar
Umarım karşılaşırız bir gün
Yıllar geçse de her şeyin üzerinden
Belki yine dipdiri oluruz
Geçmişin tebessümünde
Belki yine
Kaybolmak isteriz gecenin karanlığına
Hüznün seslenişiyle , aydınlığın sevinciyle.
