Şiir

Yaşamım

Evim en gereksiz aşiyan,

Keşke şu ışığı yanan evlerde yaşasam.

Işığı yanan, yanmayan odalar,

Kendimi ait hissettiğim yabancı yaşamlar.

 

Keşke şu hayata bir kere daha gelebilsem,

Yılbaşında evimi süsleyebilsem,

Hayatın her anında umudumu yaşatabilsem,

Hiç korkmadan sevdiğimi söyleyebilsem.

 

Evimin yolları gibi karanlık geçmişim.

O yollarda bu kaçıncı gelip gidişim?

Yaşamımı zehir yapıp içmişim.

Bu kendimi kaçıncı kez terk edişim?

 

Neden diğer insanlar gibi değilim?

Ben de en az onlar kadar sevilebilirim.

Ben kendi hayatımda sefilim,

Belki başka hayatlarda mutlu olabilirim.

 

Öyle fena bir insanda değilim,

Sadece yaşamıma olan inancımı kaybettim.

Tadamadığım bütün duyguların esiriyim,

Ben sadece geçmişine takılı kalmış biriyim.

 

Günümde kendime çok uzağım,

Yarınımda kendime yabancıyım,

Dünümü şimdiden geçmişe katayım.

 

 

Ahmet Tekin Öztekin

"...Asıl muhim olan ölümden kurtulmak değil haksızlıktan sakınmaktır. Çünkü, kötülük ölümden daha hızlı koşar."

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu