Şiir

Müphem

İnsan, oluklu bir hüzün boşluğu

Avlularda kan kuyusu arar

Şimdi gördüm elinde uçurtması

Uçurmaz, yürütür

 

Yeşil tonlu sokaklara bırakır

Otuz sekiz numara çamurlu izlerini ayaklarının

 

Ses çoğaltır, ses kısar

Nazara aldırmayan eleştirilere bırakır yoksulluğunu

Şimdi gördüm elinde bıçağı

Savurmaz, eritir

 

Birikir üstüne kavuşmuşluğu

Duygusuzluğa bir neden arar

Şimdi gördüm kapıda hayali

Direnmez, öldürür

 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu