Bozkır tarlalarında ülkemin
Selamına bir borçlu çıkmadır bu mahcup yüzüm
Ya koşarım yalınayak köy yollarında
Ya oturup ağlarım ağaç diplerinde
Hayale kapayıp da yaşlı gözlerimi
Umudun koyu rüyalarında kaybolurum
Bilmezler ki ben bu rüyalara yazdım ilk şiirlerimi
Aşkı bu rengarenk çiçeklere anlattım ilkin
Akşam ezanından sonra eve geç kalışlarımın azarını
Yalnız bu duvarlara anlattım birer birer
Ey sesleri kısılıp bir orman kavgasından kaçan gelincikler
Ey ellerimi bir keskin bıçak gibi kesen yorgun dikenler
Bu topraklar sizindir elbet
Şimdi üzerine basan ihtiyar bedenim
Uyanınca koyu rüyalarından
Bir sığınma daveti gönderecek coğrafyanıza
Bilirim
İşte ben
Bir ufak asudeyken daha
Bu eşsiz kudret doldurdu sarı sayfalarımı
Kalemin kurşunu
Sudan sebep döküldü ağır ağır
Duysa keşke dedim
Ah
Duysa keşke
Heybemde sessiz sayhalarımı
