Uçtan uca şifrelemek de nedir a dostlar? “Hayatınız artık pamuk ipliğine bağlı,” der gibi… Teknoloji bunalımı -ki buna teknoloji demek de ayrı bir muamma- sardı dört bi’ yanımızı. Çağımızın gerçek anlamda “vebası”… Veba demişken, teknoloji çağındayız (!) ya hani, artık kimse sağlığını cebindeki, pardon elindeki (Hiç düşürmüyoruz ki elimizden!) aletlerden (Alet mi?) fazla düşünür gözükmüyor. Bazen gerçekten de onların bizi hayatta tuttuğuna inanıyorum. Hayata bir kablo kadar yakınız. Ya da uzağız mı demeli?
“Powerbank’i güçlü olanın burnu telefondan kurtulmazmış,” derler bizim oralarda…
Şimdi diyeceksiniz ki “Sizin oralar ne tarafta kalıyor?” Bizim oralar, İstanbul’a Gebze tarafından girdikten sonra tam… şaka şaka… O zamanlar İstanbul bir uçtan diğer uca bizimdi…
Şakanın hiç de sırası değil efendi! Burada çok önemli şeyler konuşuyoruz: Kölelik gibi! Ne oldu, gücüne mi gitti köle deyişim? Gücüne gitmeli. Çünkü tarımla birlikte ortaya çıkan kölelik, şimdi sözde teknoloji ile tekrar gelmedi mi? Ben kalktı diye biliyorum; yani köleliği…
Her geçen dönem, her geçen yıl ve hatta artık her geçen ay için “Al, biraz da bunu tut!” demiyorlar mı? Aslında demelerine gerek de yok! Zaten koşmuyor muyuz peşlerinden? Oysaki peşinde koşacak onca şey varken… Örnek mi istiyorsun benden? O zaman kitap okumaya başlayarak yeni hayatına bir merhaba diyebilirsin. Ama o senin selamına karşılık verir mi, bilemem…
Zamanın ileri gitmesi, bizim de insanoğlu olarak ileri gittiğimizi mi gösterdi şimdi?
Bana sorarsanız, bir adım bile ileri gidemedik! E bizde geri vites de yoktu, o zaman yerimizde mi sayıyor kabul edelim kendimizi? Ne insanoğlunun ne de teknolojinin ileri gittiğini (İleri gittiği falan yok!) kim söyleyebilir? Sanki bana “Burak, sen de çok ileri gidiyorsun ama!” dediğinizi duyar gibiyim. Neyse ki ileri giden birileri var!
Hadi madem ileri gidemedik, o zaman biraz geri gidelim mi? Peki geri gidersek 100 yıl ileri gidiyorduk, ondan rica edebilir miyim? Olmuyor mu? O anca filmlerde olur.
Film demişken, nerede o eski filmler? Sahi nerede? A dur dur, o da cebimdeymiş!
Teknoloji’nin gelismesiyle oluşan köleliğe güzel bir dokunuş olmuş.. Maalesef artık telefonlar olmadan nefes alamıyor, yerimizde duramıyoruz.. İş kapsamında telefon kullanımı bir kenarda dursun, sırf eglence veya sosyal medya amaçlı telefona ayrılan zaman kitap okumaya, hobi edinilmeye, sanatsal şeyler üretmeye ayrilsa medeniyetin geleceği noktayi tahmin bile edemiyorum..
Farkindalik yaratan, farkina varilmasini sağlayan yazıların devaminin gelmesiyle.. Kaleminize sağlık..