EdebiyatŞiir

Ömür Biter Yollar Bitmez

Sen gittin gideli

Ne gözyaşı dindi, ne de acılar bitti

Geçen her gün bir ömre bedeldi

Sen yüreğimi terk edip gideli.

Saçıma aklar düştü

Zihnimde kayboldu hatıralar

Özlem bir buhranın gölgesinde kaldı

Acılar, kederler bir maziye sığar.

Geride bir tek adın kaldı

Hatırlanmana vesile olacak

Bir serzeniş mazide yankılandı

Zaman, susup unutturacak.

Yüreğimizden kopan özlem dolu cümleler

Umudun kapısında mahkum kalacak

Karanlık bir yurt gibi

Yaşantımızı zincire vuracak.

Yıkıldım bir bilinmeyenin kıyısında

Bir akşam rüzgarı sardı bedenimi

Üşüyen sadece bedenim olsaydı keşke

Uzaklara yol alan bir gemi gibi

Ruhum da çoktan ayrılmıştı limandan.

Bir sigara yaktım

Deniz kıyısında oturduğum bir bankta

Gecenin sessizliğine daldım.

Takip ettim gözlerimle

Sokak lambasının yansıttığı gölgemi

O da kaybolup giderken

Başımı kaldırdım, ufka daldım.

Ömür biter, yollar bitmez

Ne zaman son buldu ki yollar

Umut, hep ufka baktığımız bir ışıktı

Aydınlık,

Sönmeye yüz tutmuş bir sigaranın gölgesinde kaldı.

Zaten kararmıştı gözlerimizin ışığı

Hasret suskun yüreklerin ardındaki sessizlikti

Ne mürekkep, ne de kalem

Derdini anlatacak gücü ve kuvveti buldu.

Zihnim, sürgün edilmiş gibi çırpınıyor

Hatıralar her adımda siliniyordu

O kadar yol kat ettim ki

Geçmiş sanki

Denizin kıyıya vurduğu dalgalarla parçalanıyordu.

Uzaklardan gelen rüzgar

Yetmişti üşümeme, yalnızlığı hissetmeye

Süzülen her gözyaşı

Gözlerimize perde olmuştu.

Gözler kaybetti ışığını

Ne yol göründü,

Ne de suskunluk cevap buldu

Hatıralar bir rüzgarda savruldu gitti

Bir sigara söndü, geçmişte kayboldu.

Derinden bir of çektim

Adeta çalkalandı gece

Issız ve yalnız bir bekleyişte

İlerledim aydınlığı görürcesine.

İlgili Makaleler

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu