Yalnızlık Sesleri

Kıvrımlarına saklandığım zihnimin derinlerinde

Tenha sokaklarında ruhumun,

Ayyaş adamlar, çakır keyif kadınlar var

Nereye baksak hüzün, nereye baksak yalnızlık sesleri..

Kalabalıkların yok edemediği sancılar,

Var olmanın verdiği yok olma arzusu

Tezatlıkların vücut bulmuşluğu, kelimelerin ruh bilmezliği

Düşlerde hadsiz sevişmeler…

Nereye baksak imkansızlık, nereye baksak yalnızlık sesleri…

.

.

.

Omuzlarına bırakılan sahipsiz yükler,

Efkarına boğulduğun geçmişin…

Hiç bilmediğin dillerin, hiç bilmediğin hüzünlü şarkıları

Kaybolmayı beklediğin o dar ve çıkmaz sokaklar

Bulmasını beklediğin “birisi”

Ya da bir ses uzaktan

Ya da bir ten en derinden

Hiç yoksa bir nefes nefesinde…

İşte,

Nereye baksak yokluk, nereye baksak yalnızlık sesleri…

.

Bir anlamı olmalı yalnızlığın,

Bir anlamı olmalı sesi kısık sesli harflerin,

Sessiz harf dedikleri bu değildi..

Anlamadık!

Yalnızlığın sesini “biz yarattık”