Gözlerim yalnız mehtap
Karası bir toprak, avuç içi kadar.
İrili ufaklı yol bu ufkun ucu.
Bir an ki şu,
Bekler yalnızlığımı başucumda.
Asılı yüzler, hep aynı burukluk.
Canım yoruldu, sevgim hep rağmenler.
Son defa dön ki son olsun kasveti ruhumun.
Arşınlandı tekrar gürleyen yokluk
Bir yol var, gözlerin uçsuz bucaksız.
Taşıyor hasreti çığlıklarımın
Ayakucumda bir tüy,
Götürdü anılarla çıkmaza.
Kapandı gözkapakları yanlışlığa
Uçtu bak için için kanarken,
Tüy misali artık uzaklık.
