Yoruldun Mu?

Biliyorum çok yorgunsun bu aralar. Kendime bile yetemiyorum diyorsun. Oysaki en çok kendine yetebilmeli insan. Yalnız kalmak ya da tüm pencereleri, kapıları kapatıp herkese küsmek de değil. Kafanın içi kalabalık geliyor sana. Sanki beyninin yerinde insanların sesleri var. Susmuyorlar dimi? Seni senden daha çok tanıdığını zanneden insanlarla dolu orası. Süpürge sokabiliyor muyuz beynimize? Şöyle bir süpürsekte sesleri sustursak diye düşünüyorsun. Bu da çok uçuk bir fikir oldu canım! Kulağından süpürge borusu girmeyecek bunu sen de biliyorsun. Çözümü kendin bulacaksın. Hayat bu aralar çözümsüz mü geliyor, o zaman biraz kendinle dertleş. Bugün hiç sordun mu kendine nasıl hissettiğini? Üstünü kapattığın ya da koşarak uzaklaşacağını zannettiğin konu belki de hala peşinde. Kim düşünecek şimdi geçmişi? Biliyorsun, kapanmayan deftere benziyor hatta hızla büyüyen dallanıp budaklanan sarmaşığa. En iyisi susalım. Belki beynimizdeki sesler de bize eşlik eder ve birkaç saati sessizlik içinde geçiririz.  Düşünmemeyi denedin mi? Bir çocuğu izlerken, öylece camdan bakarken… Bunlar sadece küçük öneriler, birkaç şey de sen ekle. Kendine iyi şeyler söylemeyi dene, bunca sene başardığın hiçbir şey yokmuş gibi davranma. Sevgili beynim, bugün sana izin veriyorum. Kafamdaki sesler size de bir saat konuşma izni vereceğim sonra kelimeleriniz tükenecek ve bugün kendimi düşüneceğim. Gün sonunda kendine iyi bir şey söylemeden uyuma. Bu da iyice kişisel gelişim yazısına döndü. Yok sen beceremeyeceksin bu işi. Hem yazıyorsun hem düşünüyorsun. Git yat yerine, sabah iş var! Şaka yapıyorum canım, hemen alınma. Şu bedenin sahip olduğu en güzel beyinsin sen. Yoruldun biliyorum ama inan bana içindeki güç sandığından daha fazla.