Kuru Hayaller

Yalnız olmadığın, kimse olmadığında bile kurabileceğin senin var olduğunu hissettiren düşler bütünü. İncinme değil bu yıkılmak.

Soysuzlar içinde yıkılma düşlerim; yüreğim gibi yıkılma.

Bu kuru hayaller, hani şey gibi gece uyumak istersin ama boş boş düşünürsün, boş duvara bakarsın, gereksiz ayrıntılarda boğulursun ya onun gibi işte, kuru hayaller; gerçekleşecekmiş gibi ama gerçekleşmesi imkansız gelen düşünceler hülyası.

Çoğumuza düşlerimizi hatırlatan şeyler vardır ; mevsimler, sözcükler, ses tonu, aklına gelen film kareleri , bir silüet, bir Temmuz sıcağında veya vücudunun buz kestiği bir anda.

Yemek yerken bile bir saat sonrasında ne yapacağının hayalini kurarsın, belki de kaybettiğin bir şeyi ararken bulacaksın kendini, kitaplıkta kitaplara göz atarken, sorgulayacaksın, hangi kitabı okumak istediğini düşünmüyorsun aslında, farklı hayallere, farklı dünyalara, ordaki hülyalara dalıyorsun.

Saatimi düşlere kursam, düşündüğüm dakikalar zamanın gücünün yetmediği, seni hastalıklı ruha sokan kuru hayaller işte…

Ürküyorlar zihnimdeki sözcüklerden, o dur durak bilmeyen cesurca düşlerimden sarpasardığım….

Bir yanım çınar ağacı, bir yanım bereketli nar ağacı , bu paha biçilemez zamandan ötürü müteşekkirim evren…

Nakavt yumruğu gibi büyük, kelimeler darladı beni, lügatında. Gözün kara…

Çınar bile üstüne yıkılsa duracaksın, yağmur ardından gökkuşağı çıkar şimdi diyeceksin. Albatros sevgiyle eşini kanatlar altına alır sarıp sarmalar şimdi diyeceksin. Gökyüzüne bakıp leylekler sonbahar geldi, göç ediyor diyeceksin.

Acını, hüznünü denizin dalgasına, gökyüzünün maviliğine boş gemilere salacaksın hıncını, haykıracaksın belki de… Ve ”Kalbim dinlenmelisin.” demelisin.

Hatıraları yad edeceksin, iyisiyle kötüsüyle… Zor zamanlarının nasıl geçtiğini, yüzleşeceksin kendinle…

Ayağa kalkıp nasıl doğrulduğunu…

Belki Albatros sana bir mektup getirecek ve meçhule doğru kara görünmese bile neyi aradığını neyi kaybettiğini, sahip olduklarını bileceksin.

Salimce kuru hayaller peşinde…