Nasıl tepki vereceğimi? Ne yapacağımı? Bilmiyordum. Başıma çuvalı geçirip kollarımdan tutan bu iki adamın beni nereye götürdüğü hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tek duyduğum ayak sesleri ve adamların nefes alışverişiydi. Başıma gelecekleri her nedense kestiremiyordum. Bir an da kulaklarıma kel olan adamın sesi çınladı. Diğer adamdan kapıyı açmasını istiyordu. Kapının sesini duyuyordum. Sonra araya başka birinin “Bu mu?” dediğini duydum. Gözlerim karanlığa gömülü bir şekilde sadece duyduklarımla yaşadıklarımı anımsamaya çalışıyordum. Sadece yürüyorduk, yanımdaki iki adamın nefes alışverişleri artıyordu, başımı kaldırıp etrafımı hiç değilse bir şeyler sezerim diyerekten etrafımı koklamaya başladım solumdaki adam deri, sağımdaki adam ise lavanta kokuyordu. Bunların dışında başka bir koku yoktu. Bir süre sonra durduk, bir kapı gıcırtısı daha duyuldu ve ardından kalın bir ses “Getirdiniz mi?” dedi.
İki adam hızla kollarımdan kavrayıp beni o sese doğru götürdüler. Kalın sesli adam “Siz çıkabilirsiniz” dedikten sonra gözlerimdeki bandaj kalktı. Gözlerim karanlığa alıştığından dolayı buğulu görüyordum, gözlerimi ovaladıktan sonra tam ve net görmeye başlamıştım. Bembeyaz bir odanın içinde, gariptir ki odanın içinde ne pencere ne bir eşya vardı. Bu görüntü bana Matrix filmindeki Construct sahnesini hatırlatıyordu. Bu beyazlığın içinde siyah giyimli biri belirdi, bana doğru yaklaşıp büyük bir heyecanla “Hoş geldiniz” dedi. Ben şaşkınlığımdan ve azıcıkta olsa korktuğumdan dolayı sessiz kaldım. Siyah giyimli adam yine aynı heyecanla “İsterseniz başlayabiliriz” dedi. Bu sefer suskunluğumu bozarak “Neye?” dedim. Siyah giyimli adam sağ tarafında duran biri varmış gibi o yöne işaret ederek “Bekleyin göreceksiniz” dedi.
İşaret ettiği yöne doğru baktığımda gözlerime inanamadım.
Devamı Gelecektir.
