Vavelya

Kendi yazmakta olduğum kitabımdan alıntı atmak istedim iyi okumalar.

Bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar ve sonları da hep mutlu biter. Şimdi ise ben kendi sonunun nasıl olacağını bilemediğim masalımı başlatacağım. Hani herkesin bir hayat hikayesi vardır bataklık gibi olan hayatlar. İçinden çıkamayanlar her çıktıklarında ise daha da batanlar ya da hiç çıkmaya cesareti olamayıp boğulanlar. Galiba benim bir yanım çıkmaya cesaret edemeyip boğulmayı seçiyor diğer yanım ise kurtulmak için delicesine çırpınıyor. Şu an kurtulmaya çalışan yanım bunları yazıyor. Aklım da delicesine bir sürü soru var mesela ‘Huzuru nasıl elde edebilirim?” ya da ‘Ne zaman mutlu olurum?’ gibi sorular. Galiba huzuru ve mutluluğu elde etmek için düşüncelerini, hislerini serbest bırakmak , kendi ayaklarının üstünde durmak gerekirmiş aslında. Kimsenin beni durdurmasına yada hedeflerimin, başarılarımın önüne taş koymasına izin vermeyeceğim. Hayat ile başlayan yeni savaşımı kazanacağım asla yıkılmayacağım. 7 yaşında başlayan savaşım daha devam ediyor ölene dek bitmeyen bir savaş bu adeta beni yıkıp savuruyor bir yandan ise bana gerçekleri gösteriyor. Yanımızda bir dostumuz olur güveneceğimiz, eğlenebileceğimiz , gezip dolaşabileceğimiz ama işte benim öyle bir dostum oldu asla beni yarı yolda bırakmayacak bir dost o da kitaplardı. Arkadaş kolay yapılır ama kolay güvenilmez ya seni kendi ile bir güzel hedeflere yada karanlığın dibine götürür. O yüzden ben o karanlığa girecekken çıkıp kitaplara sarıldım. İnsanlar senin zayıf noktanı ararlar ve oradan seni vurmaya çalışır. Hayatı acı dolu insanın, hayatını zayıf noktası sanarlar ama aslında onların zayıf noktaları hayatı değildir daha çok onları güçlendiren hayat yaşamdır. Şimdi insanların benim kendi zayıf noktam sanıp beni güçlendiren masalımı anlatacağım.