Neden vardı şarkılar ve sahipleri? Birer eşya mıydı onlar? Neden olmasın! Kimi zaman kırılgan birer vazo, kimi zaman kaybettiği duygularını arayan birer biblo ,kimi zaman aklımızı ve kalbimizi aynı anda on ikiden vuran ruhsatsız birer silah… Hep merak ettiniz değil mi çocukluğumu? Dünün yaralarını , gülüşlerimi çalanları… Bütün o yara izlerinin ilacı kimde? Sokağın hırçın ve kırılgan sesli Amy Winhouse’unda mı? Dünün büyük sesli küçük kızı, bugünün yırtıcı fakat bir o kadar da hüzünlü vokali Christina Aguilera’da mı? Peki ya Mj, Ariana Grande , Beyonce ama en önemlisi hayatım boyunca gözyaşlarımla da güçlü kalabildiğimi gösteren Şebnem Ferah, Darin Zanyar ve Evanescence mi? Listeyi ne siz sorun -ki sormaya tenezzül etmediniz hiçbir zaman- ne de ben daha fazla uzatayım. Bazı geceler düşünmekten kafayı yediğim oluyor. Acaba toplumsal normlar bazında anne olacak, yuva kuracak yaşa gelmiş birinin hala gizli gizli sanki yan sokağında ikamet eden çok yakın bir dostuymuşçasına onları ilk günkü gibi sevip bağlandığını bilseler ne düşünürlerdi, neler hissederlerdi? Şarkılarında kimi zaman hayatı alaya aldıkları gibi benimle de alay ederler miydi? Üstelik bunca sene kimi zaman onlar gibi şarkı söyleyen, söylemeye çalışan birine inanırlar mıydı? Ellerinden tutarlar mıydı? Zira hiç kimse benim elimden tutmadı ve belki de tutmayacak ben bir siz olamadıkça! Konfor alanımın dışına çıkabildiğim tek odamın neden sizlere ait olduğunu şu an bir kez daha anlıyorum. Başkaları anlamasa da ben biliyorum. Sadece siz de bilin istedim. İstedim ki evrene doğru üflediğim mucize tozu size doğru uçup gitsin. Böylelikle her nerede olursak olalım birbirimize tutunalım. Peki ben bütün bunları neden yazıyorum? Sanırım hayatımın dönüm noktası olan yaş ve bir de artık dönüm noktası olan yepyeni şarkı ‘’The Pretty Reckles -25’’ arka fonda kulaklarıma arz-ı endam ettiğinden olsa gerek! Yazımı, şarkıdan çok sevdiğim bir söz ile sonlandırırken, buradan sizleri ne olursa olsun bu dünyadaki birçok şeyden daha fazla seveceğime söz vererek bir gün bir yerlerde karşılaşacağımızı umuyorum. (En azından bir kısmınız ile…)
Birinci yıl çok eğlenceliydi
Ama hayallerimde hiçbir şey sonsuza dek sürmez.
İki seni takip ettim, çünkü sen yolu biliyordun ya da yani bu görünüyordu.
Üçte, hala inanıyordum kaderimiz olduğumuza.
Dörtte, daha fazlasını istedim ama sen daha iyi şeyler için ilerledin.
Yirmi beşte ve hala yaşamdasın
Bir erkekten beklenenden daha uzun.
Yirmi beşte ve bir umut söndü ve amaçlarımın camı kuma dönüşüyor ve elimde parçalanıyor.
