Bizler
Primer hayatın;
Sekonder insanlarıyız.
Anne karnındayken
Daha nefes almadan
Yaşamak gibi radikal kararlar almışız ziyadesiyle pişmanım.
Ceset gibi kokuyorsun!
Ey yaşamaya dair tüm sevinçlerim bir saksıya koysalar sizi,
Ölüm varya ölüm
O bile kıskanmaz.
Melek olmak gibi
Bir seçenek sunmuşken tanrı.
Ama olur mu?
Kim iradesiyle yaşayacak dimi.
Aklınız varya
Ortasına mum diksem;
Bırak dibini etrafını aydınlatmaz etrafını.
Öyle bir salaklıktır bu dünyaya aldanmak.
Siyah – beyaz nostaljik fotoğraflar İstanbul’da kırmızı tramvay,
Taksim falan.
İyi güzel tabi.
Peki ya gerçek neresi?
Balat mı demeliyim
Yoksa bağcılar mı?
At kendini şu binadan
Yere düşmezsin korkma.
Burada kaldırım başına 300 insan düşüyor muhakkak tutar birisi seni.
-Bunca geçen zamana
-Edinilen tecrübeye ne demeli?
-Öteki tarafta bulaşık yıkatmıyorlar.
Lan hadi oradan ne yapacaksın.
Cennetten yirmi dönüm arsa alıp onu mu ekecen? Hayalin ne?
Yirmi inekli mandıra mı nedir yani?
Bu kadar basit olma, olma!
Tanrı bile gülüyor şu an sana,
Biraz gizemli ol huriler takılsın arkana.
Biraz da soğuk ol!
Cehenneme girersen dengelersin ısıyı.
Birkaç zebani arkadaşım da var güzel yer ayarlatırım
Bir doksan karyola
Küçük bir komodin
Ha bir de kitap
Sıkıldıkça okursun ısıyı dengeler kusura bakma çok seçenek yok gümrük Geçirmiyor her kitabı Kur’an, Tevrat, İncil.
Ha bir de Davut peygamberin kitabı var ama incedir biraz çabuk biter.
Zamanın çok
Hatta rivayet o ki nihai alemdesin zamanın sonu yok.
Hah!
Bu ne absürt bir yaklaşım ey insanoğlu zamanın sonu yoksa
Zaman kavramını düşlemek.
Ulan!
Hangi akla hizmet bu.
Neyse neyse çok uzatma işte
Al birini git.
Birazdan birkaç haddini bilmez gelir dil uzatır
Bu ne saçma şiir der.
İnceden uza sen,
Ben yokluğunu belli etmem.
Ha bu arada unutmadan,
Adın neydi yavrum.
-İnsan
