Bağrımızda yanıp tutuşan özgürlük aşkıydı Cumhuriyet. Karanlık dönemlerde tutuşmak isteyen bir kıvılcımdı belki de. Kırışmış yüzlerden mazimin sayfaları sızıyordu şimdiye. Geçmişten şimdiye yanmak, ışık olmaktı niyeti genç dimağlara. Anadolu’nun başak yüzlü çocuklarıydı onlar güldükçe cumhuriyete açılan. Yaşları on beş, yirmilerde şimdilerde toprak; dudaklarda ise dua olan.
Bu yüzden başlanmalıydı yeniden temiz bir sayfaya. Cumhuriyet’in kurulmasıydı bu. Kanat çırpan bir kuşun özgürlüğüydü. O kuş nerelere gidecek, hangi diyarda süzülecekti bilinmez; ama kanatlarındaki özgürlük onu esir etmeyecekti bir kafese.
Milletimiz birlik ve beraberlik duygusuyla, vatan ve cumhuriyet aşkıyla yükseltmişti bayrağımızı sonsuz maviliklerde. Bir kafesteki kuş değildi onlar. Onlar koca yürekli, cesur, yiğit Türk askerleriydi. Öğretmişlerdi bize fedakarlığı, cesurluğu, damarlarımızda akan asil kanı hissettirmişlerdi. Vatan için her şeyi göze almıştı onlar savaşmışlardı. Top ve silah seslerine aldırmadan yürümüşlerdi bizi kafese koymak isteyenlere karşı. Kurtarmışlardı Mustafa Kemaller kafese konmak istenen, çırpınan, her zorluğa karşı mücadele etmeye çalışan kuşları…Ne zorluklarla kazanılmıştı Kurtuluş Savaşı, haykırıyordu askerler vatan diye, bir aslan edasıyla kükrüyorlardı. Ya Sarıkamış soğuktan donan askerler, ne içindi bunlar? Hepsi “CUMHURİYET” içindi, vatan ve özgürlüktü amaçları. Çırpınıyorlardı bizim için gelecek nesillerin umudu olmak için. Gelmişti o nesiller şimdi okuyorlardı, öğreniyorlardı bu fedakarlıkları, savaşları. Anlamışlardı bu cumhuriyetin ne kadar zor kazanıldığını.
Bağımsızlığımızın, kafeste olmayışımızın nedenini biliyorlardı. O dönemlerde bir damla umuttu cumhuriyet. Gökyüzünden yağan yağmurun bir damlasıydı. Şimdi ise o yağmur damlaları birikerek milletimizin birlik ve beraberliğiyle denizlere hatta okyanuslara dönüştü. Bunun sayesinde gelişti ülkemiz. Yeşerdi çiçekler, bahçeler. Cumhuriyet çiçek açtı memleketimin her köşesinde.
Korumamız gereken kükreyiştir cumhuriyet. Onu koruyarak vatanımız için bir fedakarlık yapmalıyız. Bir nesil sonra da bir asır sonra da unutulmamalı, unutturmamalıyız tarihimizi.
Çok beğendim
Teşekkürler 🌼