Gitmek hep kalma girişimidir.
Giderken yola, ileri bakarken ben
Ümit etmem kopmayı senden
“Şimdi gidiyorum ama hep kalmak için” demişti; zamanın cengaver, diğergamli fedakar neferi.
Ellerine hatıralar damladı. (ellerin beyaz parlak, üzüm tanesi tırnaklarını nasıl sevdiğimi bilirsin)
Hatırladın sonra.
Sevişimi hatırladın
Kork ama söyle
Bakışımı hatırladın
Sesimi hatırladın
Beraber yürümeyi hatırladın
Hayal kurmamızı hatırladın
Koparız korkusu uçuk çıkardı
Öptük ve geçti. Hatırladın.
Neden gittiğimi hatırladın.
Ümit ediyorum ki hatırladın.
Zorundasın hatırladın.
Yahu çok ağlamıştın biliyoruz hatırladın. Eminim hatırladın.
“Gidiyorum ama hep kalmak için” demiştim.
Gitmek sende kalmanın biricik fedasıydı. Anladın.
Hatırladın, baktın ve anladın.
Yola çıktın.
Bana ulaşacaktın.
Öldüm demiştim.
Duymamıştın.
