Siyaset hep haset,
Hükümet hep esaret,
Bizim son hezimet,
Hayatımız hep eziyet.
Bendeki bu sabrın sonu değil selamet,
Zalimin zulmüne sabrın sonu cinayet.
Soruyorum: Vursam suçlu muyum, suçsuz mu?
Hakk’a tetik çekeni vurmak haksızlık mı?
Kalemim, silahımdan daha isabetli atış yapar,
Fakat muhataplar ısrarla paraya ve cehalete tapar.
Yapılabilecek tek şey, anladıkları dilden konuşmak;
Ama onların dili yalnızca hile ve korkmak.
Adaleti satın aldılar parayla,
Adaveti mayın yaptılar vatana.
Cehalete cesaret verdiler bu zamanda,
Esaret bitmiyor, olsan da mezarda.
Hükümet dediğin üç-beş it.
İhanet seline çak bir kibrit.
Vatan: ana, baba, bacı, namus.
Bunlara zeval, hayat kâbus.
Hem gaflet, hem dalalet, hem hıyanet:
Bunların peşine gidenler içindeler gafletin,
Kimisi ise dalmış bataklığına dalaletin.
Ve kimisi ise elini sıkmış hıyanetin.
Elhasıl kelam:
Korkak kalana zulüm kefen olur,
Cesur olan adını yazar, yol olur.
Hadi eyvallah.
