Şimdi seninle kederli bir sonbahar gününe asılı kalmış iki yaprağız.
Az sonra soğuk bir yel alacak ikimizden birini.
Apansız bir kımıltı yerleşecek içimize.
Akıp giden zamanın içinde savrulacağız.
Bilirsin bütün kızıl derililer kaybeder.
Spartaküs kazanır.
İşte bu yüzden canım,
Bütün aşklar yarım kalmalıdır.
Yarımda bir bütündür neticede,
İki çeyrekten oluşur düşününce.
Ve bilirsin Bütün yenilgilerin mayası zaferle yoğurulmuştur.
Kölelikten kurtulan toplumlar hürriyete kavuşmuştur.
Şimdi seninle savrulan zamanın içinde iki yorgun yaprağız,
Az sonra savrulacağız.
Hoyrat bir rüzgar alacak ruhumuzu.
Bilirsin o zaman esaretinden kurtulur bütün aşklar.
Esaretler bir bakıma güzeldir,
Yan yana olmanın kaçınılmaz sonunu geciktirir.
Şimdi seninle Bir ağaç dalına esir iki ayrı yaprağız.
Rüzgarı kendinden menkul bir göğe bakmaktayız.
Yeterince sustuysak birbirimizi anlayabiliriz.
Yine de illegal ayrılıkların önüne geçemeyiz.
Az sonra azalarak yok olacağız.
Kırıntılarımıza basan kuşlar ötmeyi unutacak.
Belki bir defter arasında kurutulan anılar olacağız.
Ayrı defterlerde ayrı sonlara doğru yol alacağız.
Hazan vakti elzem.
Şimdi seninle kuruyan iki yaprak gibiyiz,
Yeterince kuruyunca ayrılacağız.
Giderken ardımıza bakmayacağız…
