Büyük bir işe soyundum ben
Anlamaya çalışır iken
Altını üstüne getirdim kitapların
Yine de seni anlayamadım
Aslında düşündüm de bir hayli
Düşündüm hem uzun uzun
Ah be sâfi gönül
Yok mu bir kullanma kılavuzun?
Yok desen de inanmam gayrı
Yoksa bunca kez nasıl kullanıldın
Değil mi?
Neyse gönül işleri bunlar
Ermez biz gibilerin aklı…
Desem de işim düşecektir sana
Ah be sâfi gönül
Düzelirsin belki kana kana
Kim bilebilir?
Düzelene kadar kanarsın bir kez daha
Ve belki
Ölene kadar yaşarsın ‘son bir kez’ daha
Ama sen yine de ölme gönül
Kapılarına duvarlar örme gönül
Onlar gülsün, sen görme gönül
Desem de içimde bir cılız umut
Kurban olan git gide
Gördüğüm her nankörlüğe
Onlara inat sen yine de
Sevmekten hiç usanma gönül
