Çat kapı gelen sebepsiz mutluluğun zevki dolarken damarlarıma,
Düğümleniyor hislerim daha önce hiç tatmadığım duygularıma.
Ama sonra:
Sabah olduğunda gerçekliğin çıplaklığı vururken suratıma,
Keşke yapmasaydım dediğim pişmanlıklarım sokuyor bunalıma.
Ve devamında:
Yalnızlığın kalp daraltan hissi sıkarken boğazımı,
Rahat ağlayabilmek için dinliyorum sevdiğin şarkıları.
Kalbimden çıkan çırılçıplak anlamlar yaşıyor artçıları.
Düşüncelerim rahatlamak için söylüyor kendine yalanları.
Güya bastırıyor çığlık atan yüreğimin naralarını.
Ama hiçbir şekilde söndürmüyor içimde yanan yangını.
Kötüdür mutluluğun fazlası
Yapar insanı bağımlısı
Beklerken acının bitmesini
Daraltır ruhunu kasveti
Kaldırmak güçtür hasreti
Ayrılmak çürütür kalpleri
Kavuşmak güldürür yüzleri
Sarılmak coşturur hisleri
Aklın düştüğü yerde kalp tutar elinden
Duygularına, hislerine zırh giydirir çelikten
Ve yine, çıkasım geliyor bedenimden
Bırakıyorum artık kalemi elimden.
