
Umut mu felaket mi, henüz çözemedim. Sana dönüşüm ani oldu. Aslında sadece işaretleri takip ettim, işaretler güzel şey, mucizelere inandırıyor. Pera şarkıda diyor ya ”taş olsam erirdim avuçlarında, dal olsam çökerdim bakışlarında, zindana gerek yok hasretin var ya…” öyle işte. Temmuz’un ortasında da efkar çekilmiyor ama, sana sarılmadan altı yılın hüznünü atamam. bağışla.
İlk yazımda kısa bir giriş yapmak istedim ve hissettiğim şeyleri yazdım. umarım beğenirsiniz. siz sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın, benim gibi kasmayın 🙂