Üşümez! Çelikten ağır, pastan tuhaf bir iple gerilir gölgesi
Asar kendini güneşe doğru
Mimli camların kesikleri ayaklarında
Değmez gün güneşe
Değmez
Aldığı nefes,
Gün görmemiş, açılmamış çiçek balkonlarında
Kör bir dilenci sayar geçmişine
Hangi koku olsa ağır yoksunluğundan
Kurşun gibi geçer hayat
Ciğerlerinden
Tuhaf! Gölgeler geçer gözlerinden
Bir ovalde düşer soğuk
Anlam, kendini bulur
Bir insan doğurur
Çelikten ağır, kurşundan hallice
Tuhaf bir ip gelir evinin balkonundan
Elleri ipte
Çakılır tepetaklak
Çakılır hayat
Değmez
