
Bir gün.
Son yaprak döküldüğünde takvimlerden
Ve unutmak anlamını yitirdiğinde
Bir uçurtma olup uçuver çocukluğumdan
Zaman.
Zaman ki peşine düşsün
Salıver ellerinden
Yükselen göğsünde bir akşamüstü batsın
Sen ki artık geçmişinle bir yarasın
Sokaklarında dizleri kanayan çocuların var,
Gökyüzünde vurulmuş kuşların
Sen ki bembeyaz bayraklarınla
Kaybedilmiş savaşsın.
Hatırla
Unut
Ve söyle bana hatırlamanın nasıl bir his olduğunu
Saklanmış çocukluğum gözlerinden fırlayıversin
Dudaklarının kenarından bir anne filizlensin
Sen ki,unuttur kendini bana.