EdebiyatŞiir

Dolunay

Işığı ararken, peşini bırakmaz karanlık

Kabuğuma sığamazdım…

İçimde bir deli kan, var.

Acılarımla soluklanırken

Oturup bir köşeye

geçmesini bekledim, öylece…

Kendi benliğine sataşırsın, ötekilere…

Günlerden son bahar

Bir yere gidiyorum…

Sensörlü sokak lambaları

Işığın yansımasında dans eden saç tellerim...

23.Cadde…

Sokaklar ürkütücü,

Gök, kapkaranlıktı…

Kalbimde siren sesleri

Tırnaklarım hep uzun, siperlik edinmiştim..

Pervasız insanları görürken.

Hayat sevgisi ve ölüm korkusu çizgisinde…

Etrafta günahkar bir dayanışma vardı.

Müptezeller… Ait olmayan insanlar…

Körlük ne beyaz ışık, ne karanlıktı;

Körlük; gözünle görüp aklınla inanmamaktı.

Edep zihniyette vaki ise,

Karakter de beden de bakii olur

İçimde büyüttüğüm gizler,

Çapraşık hisler içinde…

Çok uzakta bir yer

Dalıp dalıp derinlere,

mutluluğu paylaşacak bir hayat…

Durum Muğlak,

Vakit seherde…

Demet Buket Gayuk

be yourself 🙂

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu